همه كودكان وقتي شروع به سخن گفتن مي‌كنند، بسياري از حروف يا هجاهارا درست ادا نمي‌كنند و هستند كودكاني كه در سال‌هاي بعد و حتي در دوران دبستان اين مشكل را دارند

محققان مادر و کودک اعتقاد دارند اين مشكل از آنجا ناشي مي‌شود كه كودكان توانايي تشخيص هجاهاي مختلف را ندارند.اين يك مشكل شنيداري است كه منجر به بروز مشكل تكلمي مي‌شود.

كودكاني كه قبل از رفتن به مدرسه دچار اختلالاتي در صحبت كردن هستند و مشكلات كلا‌مي دارند، در دوران مدرسه در يادگيري و نوشتن هم دچار مشكل مي‌شوند.

زماني كه اطرافيان كودك به ويژه والدين و خواهر و برادر كودك با او زياد حرف مي زنند، كودك سريع‌تر به حرف مي‌افتد.

اما اخيرا تحقيقات دانشمندان دانشگاه لانكستر انگلستان نشان مي‌دهد كودكاني كه ياد مي‌گيرند چگونه با فوت كردن درون كف داخل لوله، حباب بسازند و حباب بازي كنند و حتي كودكاني كه ياد مي‌گيرند با بردن اجسام به طرف دهان لب‌ها و اسباب بازي‌هاي خود راليس بزنند، سريع‌تر از ساير كودكان ديگر به حرف مي‌افتند.

اين دانشمندان بعد از مطالعه تعدادي كودك نوپا به اين نتيجه رسيدند كه، كودكاني در به حرف افتادن تكامل بيشتري پيدا مي‌كنند كه توانايي انجام حركات پيچيده دهاني را دارند.

به گفته اين دانشمندان كودكاني كه توانايي نمايش يك جسم به جاي اسباب بازي ديگري دارند، در سخن گفتن مهارت بهتري پيدا مي‌كنند و اين به كارشناسان كمك مي‌كند كودكاني را كه در مراحل ابتدايي يادگيري سخن گفتن با خود در كشمكش و تقلا هستند، شناسايي كنند.

سرعت يادگيري در هر كودكي با كودك ديگر متفاوت است اما معمولا كودكان در 21 ماهگي نسبت به ساير زمان‌ها در طول دوران زندگي، سريع‌تر كلمات را ياد مي‌گيرند.

بعضي كودكان بسيار دير به حرف مي افتند و در شروع سخن گفتن دچار مشكل هستند اما دير به حرف افتادن كودك دليل اين نيست كه او نسبت به ساير كودكان داراي مهارت كلا‌مي ضعيف است.

اين محققان براي تعيين توانايي كودكان براي تكامل زبان و شروع صحبت كردن تحقيقات زيادي انجام دادند و با بررسي توانايي كودكان در انجام اشاره‌هاي دست و حركت دهان به منظور انجام بعضي بازي ها و يا حل جداول و پازل‌ها و ساختن اشكال مختلف توانايي زباني كودكان را بررسي كردند.

آنها با ديدن بازي با كلمات، ساختن صاوير ساده و نقاشي و مهارت‌هاي حركتي دهان در آنها و مقايسه با زماني كه بازي‌هاي طبيعي انجام مي‌دادند، دريافتند كودكاني كه بيشتر از اشاره دست مثل حركات موجي و يا ساختن_ شكال استفاده مي‌كنند، مهارت‌هاي كلا‌مي بيشتري دارند و سريعتر به حرف مي افتند تا انجام ساير حركات مثل قدم زدن و دويدن.

به گفته اين محققان مادر و کودک كودكاني كه تكامل شناختي بهتري دارند و قادر به حل جدول و بازي‌هاي جوركردني هستند و بهتر رنگ آميزي مي‌كنند، مهارت‌هاي كلا‌مي بهتري دارند.

همچنين كودكاني كه توانايي وانمود كردن يك جسم به جاي جسم ديگري را دارند مثل معرفي يك تكه چوب سياه به جاي يك ماشين و يا برس مو بهتر حرف مي‌زنند.

كودكاني كه در ليس زدن لب ها و اجسام، ضعيف هستند و يا نمي‌توانند والدين خود را به صورت مناسب ببوسند، توانايي كمتري براي سخن گفتن دارند، يعني اگر اين مهارت‌ها را دير ياد بگيرند ممكن است در يادگيري صداها و حروف نيز مشكل داشته باشند.

كودكاني كه قبل از سن مدرسه در صحبت كردن مشكل دارند در مدرسه هم با مشكلات زيادي در خواندن و نوشتن مواجه خواهند شد.

اگرچه مهارت‌هاي حركتي دهان در زود به حرف افتادن كودكان نقش مهمي دارد اما مهمتر اين است كه والدين در يادگيري كلمات و صحبت كردن بيشتر كمك كنند زيرا بهترين راه به حرف افتادن كودك، صحبت كردن والدين با كودكان است.

پروفسور استفان استاد دانشگاه نيوكاسل در زمينه گویش كودكان مي‌گويد: داشتن مهارت در بازي و اشاره‌هاي دست در سن 14 تا 18 ماهگي نسبت به كودكاني كه چنين اشاره‌ها و حركات بدني را از خود نشان نمي‌دهند، بيانگر اين است كه كودك در 28 ماهگي تكامل زيادي در سخن گفتن پيدا خواهد كرد.

يافته جالب‌تر اين دانشمندان اين است كه يك رابطه قوي بين مهارت‌هاي كلا‌مي با حركت دهان مثل ساختن حباب با دهان و ليس زدن وجود دارد.