فیبرینوژنیک پروتئین با وزن مولکولی زیاد بوده ودر کبد تشکیل می‌شود .

بیماری‌های کبدی گاهی غلظت فیبرینوژن موجود در گردش خون را کاهش می‌دهند. ترومبین یک آنزیم پروتئینی با خواص پروتئولیتیک است. ترومبین بر روی فیبرینوژن عمل کرده وباعث تولید مولکول های ساده فیبرین می شود ک این مولکولها با یکدیگرمتصل وتشکیل شبکه فیبرین رامی دهند که حاصل آن همان لخته خون می باشد. لخته از شبکه ای از رشته‌های فیبرین تشکیل شده که در تمام جهات سیر می‌کنند و گویچه‌های قرمز خون، پلاکتها و پلاسما را به دام می‌اندازند. رشته‌های فیبرین به سطوح آسیب دیده جدار رگ نیز می‌چسبند و بنابراین لخته خون به هر سوراخی در رگ می‌چسبدوبدینگونه مانع ازنشت خون ازرگ می شود.

علل کاهش فیبرینوژن :

• بیماری های مادرزادی فقر یا فقدان کامل فیبرینوژن
• سوء تغذیه ی شدید
• مرحله ی پیشرفته ی بیماری های کبد
• دریافت خون ( درحجم زیاد)

علل افزایش فیبرینوژن :

• عفونت های حاد
• سرطان
• بیماری عروق کرونر قلب ، انفارکتوس میوکارد و حمله قلبی
• بیماری های التهابی ( مانند آرتریت روماتوئیدی ،گلومرولونفریت)
• آسیب و تروما
• بارداری ، مصرف داروهای ضد بارداری و استروژن ، کشیدن سیگار

دراین موارد ،افزایش فیبرینوژن معمولا موقتی بوده و پس از رفع بیماری زمینه ای به سطح طبیعی باز می گردد.

دیس فیبرینوژنمی :فیبرینوژن وجودداشته ولی اختلال در فعالیت فیبرینوژن دیده می شود .این یک بیماری انعقادی مادرزادی است.
فیبرینوژن را می‌توان بر پایه آزمایش‌های انعقادی مانند زمان ترومبین و زمان رپتیلاز اندازه‌گیری کرد. زمان ترومبین (Thrombin Time ) و زمان رپتیلاز (Reptilase Time ) نسبت عکس با مقدار فیبرینوژن دارد.