ازآنجاکه اپیزیوتومی [برش ناحیه تناسلی زن به منظورکمک به زایمان] کمترازگذشته انجام می شود، عفونت آن نیزچندان شایع نیست.

پس ازبرش ناحیه تناسلی ،درحضورعفونت ،نگرانی ازجداشدگی زخم وجوددارد. دربیمارستان پارکلند ، 0.5 % زخم های اپیزیوتومی دچارجداشدگی شده که 80% این مواردناشی ازعفونت بوده است.اخیراشیوع آن را1% بیان نموده اندکه دوسوم بعلت عفونت بوده است.طبق شواهدکنونی نمی توان گفت که جداشدگی زخم ناشی ازترمیم نادرست است.احتمال وخیم بودن عفونت دربریدگی های درجه چهار،بیشتراست. شوک سپتیک کشنده گرچه نادراست ،ولی بدنبال عفونت اپیزیوتومی [برش ناحیه تناسلی زن به منظورکمک به زایمان] رخ می دهد.

پاتوژنزوسیربالینی : جداشدگی محل اپیزیوتومی ، اکثراهمراه باعفونت اتفاق می افتد.سایرعوامل شامل اختلالات انعقادی ،سیگار، و عفونت با HPV می باشد. علائم شایع شامل دیسوری ودردلوکال همراه یابدون احتباس ادراری است.درمطالعه 34 زن مبتلابه جداشدگی اپیزیوتومی ،شایعترین یافته ها درد (65% )، ترشح چرکی(65% ) وتب (44%) بوده است.درمواردشدید ،تمام ناحیه فرج ممکن است دچارادم ، اولسرومفروش بااگزوداشود. عفونت ناحیه بریدگی واژن می تواند دراثرآلودگی مستقیم یادراثرانتشارازپرینه باشد.مخاط ، قرمزومتورم شده وممکن است دچارنکروزوریزش شود.انتشارعفونت درپارامترمی تواندمنجربه لنفانژیت گردد.بریدگی های سرویکس ، شایع بوده و بندرت ممکن است دچار عفونت شدیدی شود ، که تظاهرآن نظیرمتریت است.بریدگی های عمیق که مستقیما بسوی قاعده لیگامان پهن انتشاریافته است ، ممکن است عفونی شده وسبب لنفانژیت ، پارامتریت وباکتریمی شود.

درمان :عفونت اپیزیوتومی نظیرعفونت سایرزخم های جراحی درمان می شود.درناژبایدبرقرارشده ودراکثرموارد، بخیه ها بازشده وزخم دبرید شود.دربرخی که دچارسلولیت آشکاربدون ترشح چرک شده اند،آنتی بیوتیک وسیع الطیف باپیگیری کامل بیمار توصیه می شود.درموردجداشدگی ،مراقبت لوکال اززخم توام با آنتی بیوتیک وریدی ضروری است.بامهارعفونت لازم است که ترمیم زودرس زخم انجام گیرد. دریک مطالعه برروی ترمیم زودرس اپیزیوتومی در 31 زن ، بامدت متوسط 6 روزاززمان جداشدگی تاترمیم ،بهبودی کامل درهمه بجزدونفردیده شد .این دوموردنیزدچارفیستول ظریف رکتوواژینال بودند که بافلاپ رکتال درمان گشتند.بندرت برای ترمیم زخم ، نیازبه انحراف مسیرروده است.