در سال ۱۹۰۱ دکتر آلفرد بلاشکو پزشک متخصص پوست آلمانی برای نخستین بار خطوطی را که به طور طبیعی روی پوست همه ی افراد وجود دارند را مورد بررسی و دقت قرار داد

و مشاهده کرد این خطوط به شکل طبیعی و قرینه در دو سوی بدن گسترش یافته اند و در هر قسمت بدن روند و ترتیب خاصی دارند؛ مثلاً در ناحیه ی تنه شکل عرضی داشته، و در کناره تنه شبیه حرف S بوده و در میانه کمر مانند حرف V می باشند. اهمیت این خطوط در پوست زمانی مشخص می شود که ضایعات پوستی به شکل خطی و ممتد در امتداد آنها بروز می کنند. شاید برخی افراد را دیده باشید که خال هایی برآمده و خطی شکل و ممتد بر روی دستها یا تنه خود دارند؛ این افراد مسیر خطوط بلاشکو را به وضوح بر بدن خود ترسیم کرده اند. خال های موسوم به خال های اپیدرمال؛ نوعی خال رنگ پریده موسوم به نووس دپیگمانتسوس و نوعی سفید شدن خطی و مادرزادی پوست موسوم به هیپوملانوز ایتو جزو ضایعات پوستی هستند که گسترشی در امتداد خطوط بلاشکو دارند. در ابتدای دوره جنینی بدن جنین از سه لایه تشکیل شده است که به ترتیب اکتودرم، مزودرم و اندودرم نامیده می شوند و بعدها هر یک از این لایه ها احشا و اعضای مختلف بدن را به وجود می آورند. خطوط بلاشکو در واقع مسیر و امتداد تمایز سلول های پوستی را که از اکتودرم مشتق شده اند، نشان می دهند. این خطوط در ناحیه جلوی تنه هرگز از خط وسط بدن رد نمی شوند ولی در پشت تنه از این خط رد شده و با هم تلاقی پیدا می کنند.

این خطوط جزو طبیعت و ذات پوست انسان ها هستند و در حالت سلامت اهمیت چندانی ندارند ولی در حالات خاص وجودشان مهم می شود.