سندروم انفجار سر برای اولین بار در سال ۱۹۲۰ توسط پزشک و روان‌شناس ولزی رابرت آرمسترانگ جونز معرفی شد.

شنیدن صدای انفجار، شلیک اسلحه، برخورد سنج و اشکال دیگری از نویز که به طور مشخص فرد در زمان خوابیدن احساس می کند علائم اصلی این بیماری هستند. البته هیچگونه نشانه ای از درد، تورم یا مشکل فیزیکی در مبتلایان به این بیماری ایجاد نمی شود و

نام این سندروم به گونه ایست که انسان را به یاد فیلم های ترسناک می اندازد، هرچندکه برخلاف نام آن، هرگزبا نابودشدن سرانسان همراهی ندارد. اما باید بدانید سر انفجاری یک بیماری کاملا جدی است که هزاران نفر از مردم دنیا را مبتلا می کند.

این بیماری ،نوعی اختلال شنیداری هیپناگوژیک [هنگام خواب] نادر می‌باشد. مبتلایان به این سندرم معمولاً صدای بسیار بلندی مانندکوبش در،ترکیدن لاستیک، انفجار بمب، شلیک اسلحه، نواختن سنج، صدای زنگ یا گونه‌ای صدای بلند و ناشناخته را در هنگام خواب می‌شنوند، به شکلی که احساس می‌شود منشا این صدا داخل سر است.

این صدا معمولاً در ساعات اولیه خواب احساس می‌شود و لزوماً به دلیل خواب دیدن نیست. اگرچه صدای شنیده شده بسیار بلند است ولی معمولاً با هیچ دردی همراه نیست. تعداد حملات بیماری معمولاً ثابت نیست ولی پس از تعدادی حمله در طول یک دوره چند روزه یا چند هفته‌ای معمولاً یک دوره چند ماهه بهبودی مشاهده می‌شود. مبتلایان به طور معمول نوعی احساس ترس و اضطراب را قبل و بعد از حمله احساس می‌کنند که به همراه افزایش ضربان قلب است. حملات معمولاً با مشاهده تابشهای نور و اختلال در تنفس همراه است. مبتلایان ممکن است در هنگام حمله سندرم دچار ناتوانی در ادراک صداهای اطراف و یک نمونه خفیف فلج خواب شوند.

هیچ درمان شناخته شده‌ای برای این سندرم وجود ندارد و دلایل آن ناشناخته است، اما برخی روان شناسان آن را به خستگی ربط می‌دهند. موارد این سندرم در میان تمامی سنین در هر زنان و مردان مشاهده شده است. اگرچه زنان اندکی بیشتر از مردان به آن مبتلا می‌شوند و معمولاً در سنین بالای پنجاه سال رایج تر است. هرچند که موارد ابتلای کودکان 10 ساله به این سندروم نیز گزارش شده است.